Het is rond

‘ik weef het missen, en het dragen

ik weef de liefde die is gebleven

ik weef jou met zorg en aandacht

in alle draden van mijn leven’

Uit ‘ik weef jou’ van Floortje Agema

Iets meer dan een jaar geleden ontstond een plan. Een plan om iets te doen met sieraden van mama. Sieraden die lagen te verstoffen. Een gouden armbandje wat kapot was. Een ring waarvan de steen al lang verdwenen was. Twee te grote ringen. Sieraden die mijn moeder met liefde gedragen had. Die emotionele waarde voor mij hadden, maar die ik niet droeg.

2021 leek mij een mooi moment om dit gedragen goud om te laten smelten. Om er iets nieuws van te maken wat ook ik met liefde kon dragen.

 2021 was het jaar waarin ik 45 werd en mijn moeder 10 jaar dood was. Dat was HET moment. Ik had ook al bedacht welke edelsmid dit klusje zou gaan doen.

 Waar ik geen rekening mee had gehouden, was met de planning van desbetreffende edelsmid. Haar agenda zat bomvol. Er was niet eens ruimte om een afspraak te maken.

Het moment ging voorbij. Ik liet het zo. Ik wist toch niet wat het precies moest worden.

 Tot een maand of 2 geleden.

Geïnspireerd door onder andere de ring van iemand uit één van mijn trainingen, kreeg ik steeds duidelijker voor ogen wat ik wilde. Ik zocht opnieuw naar een edelsmid en vond er één in Den Dungen. Hoe toevallig, het dorp waar ik opgroeide. Wat grappig, dacht ik, kom ik toch nog eens terug in Den Dungen.

 Ik keek op haar website, maakte een afspraak en vertelde haar wat ik wilde.

Alles wat ik nog niet wist, wist zij wel. Samen maakten we een plan, zij maakte het ontwerp en ik voelde dat het klopte.

 9 juli kon mijn man de ring ophalen en gisteren kreeg ik em als verjaardagscadeau.

Voor mijn 46ste verjaardag.

En vandaag is mama alweer 11 jaar dood.

2022 is het jaar waarin alle belangrijke data rondom het sterven van mijn moeder op dezelfde dagen vallen als toen, in 2011.

Toen aten we op vrijdag taart omdat papa jarig was. Vierden we zaterdagavond en zondag mijn verjaardag. Ging mijn moeder niet dood op mijn dag.

Wel een dag later.

En nu, 11 jaar later, krijg ik wederom op zondag een prachtig cadeau. Het goud van mijn moeder. De ring krijg ik van mijn man. Geboortestenen van mezelf, mijn vader en mijn moeder. Een piepklein diamantje uit een heel lief, klein ringetje wat ik lang geleden van mijn man kreeg, maakt mijn ring af.

Rond

Het is rond.

Dit is mijn ring.

Met trots en liefde zal ik die dragen.

Ze zijn altijd bij me. 

Rond

Het. Is. Rond.

JILL