Ons Verhaal
Het ontstaan
Henny Aben en Mieke de Bruin zijn de grondleggers en de oorspronkelijke bezielers van het Centrum voor Verborgen Verlies.
In 2010 hebben zij als collega's samen de stap gezet om hun missie in de wereld te zetten. Een missie die voortkwam uit het feit dat beide niet gehoord en gezien werden in hun verdriet en rouw door diverse professionals.
Samen ontwikkelden ze een eigen wijze van werken, gebaseerd op jarenlange ervaring zowel in het werk als docent, trainer en professional coach, maar juist ook door persoonlijke levenservaring. Het lef om juist als professional ook iets van jezelf te durven laten zien om taboes bespreekbaar te maken is hun grootste geheim van een succesvol bedrijf.
De ontmoetingen met leermeesters, collega’s, cliënten en studenten heeft het aanbod van het centrum verrijkt.
In 2020 heeft Mieke afscheid genomen, maar de missie van ons blijft: Niet erkend verlies de erkenning bieden die het verdient en nodig heeft. Omdat ieder mens ertoe doet en recht heeft geluk en daarmee ook op verdriet.
Henny zet samen met Miriam en Jill deze missie voort. In de onderstaande podcast hoor je meer over onze missie en het ontstaan van het Centrum voor Verborgen Verlies
Ons Team
Laten we elkaar ontmoeten en contact maken, daarom stellen wij onszelf graag voor. Wij zijn allen vanuit onze professie en missie mede eigenaar van en vol passie betrokken bij het Centrum voor Verborgen Verlies.
Henny Aben (1967)
Oprichter - Opleider - Coach - Spreker
Sommige mensen weten al heel vroeg wat ze willen worden. Toch zijn er maar weinig die hun droom op jonge leeftijd realiseren. Met onze manier van leven staan we vaak ver af van de idealen die we voor onszelf hebben. We raken onszelf vaak kwijt. Totdat we op een punt komen dat we het roer omgooien. Ik heb 2 keer op zo'n kruispunt van mijn leven dit gedaan.
'Loss is a great motivator'
Ik heb geleerd dat rijkdom niets te maken heeft met materie. Het is iets wat je van binnen voelt. Dat je gelukkig kunt zijn met niets, of eigenlijk met alles wat er is.
De confrontaties met mensen met vaak complexe en traumatische verlieservaringen en ook die van mijzelf zijn een levensles geweest en hebben ook geleid tot mijn levenswerk. Ik ben geraakt door kracht van kwetsbaarheid en de veerkracht van mensen.
Betekenis geven
In mijn werk als hulpverlener, docent, Hr adviseur en coach heb ik altijd gewerkt met leer- en veranderingsprocessen. Mijn missie is om het niet erkende verlies van mensen te erkennen en betekenis te geven aan trauma's en de impact van ingrijpende gebeurtenissen. Omdat ik al tientallen jaren werk met verlies en rouw is er een belangrijk besef: aan het eind van mijn leven wil ik geen spijt hebben van de dingen die ik niet heb gedaan. En dat betekent dat ik betekenisvol wil zijn als mens en in mijn werk. Ik geloof dat ieder mens gelukkig is als hij of zij betekenisvol kan zijn in dit leven.
Miriam Hopmans (1974)
Empowermentor - Trainer – (systemisch, mindfulness & compassie) Coach –Jill van den Akker (1976)
Supervisor - Coach - Trainer
Mijn naam is Jill van den Akker. Sinds 2020 ben ik trainer, coach en supervisor binnen het Centrum voor Verborgen Verlies.
Na mijn studie Sociaal Pedagogisch Hulpverlening ben ik gaan werken binnen de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. Dat heb ik tot 2008 met veel plezier en toewijding gedaan. Als coördinerend begeleider had ik al gemerkt dat het begeleiden en coachen van mijn collega's mij goed lag. Daarom ben ik in 2007 gestart met de opleiding Supervisiekunde aan het VDO te Nijmegen.
Inmiddels mag ik mijzelf een ervaren supervisor noemen. Geef ik geruime tijd supervisie aan zorgprofessionals en hulpverleners binnen verschillende organisaties en vanaf 2014 ook vanuit mijn eigen praktijk ‘Amoriet’. Supervisie vind ik een prachtige methode om professionals te laten ontdekken wie ze zijn en wat ze willen om vervolgens verder te kunnen groeien. Supervisie gaat altijd over leren en 'leren' leren. Ik houd van leren en gun het iedereen om te mogen en te kunnen leren.
Soms zijn er echter ook perioden in je leven dat er niet direct sprake is van een 'leervraag' maar dat je mogelijk wel iets nodig hebt. Ik heb dat zelf aan den lijve ondervonden toen in 2011 mijn moeder overleed en mijn vader tegelijkertijd naar een verpleeghuis moest. Ik had 3 jonge kinderen, mijn man was werkloos en ik moest en zou alle ballen hoog houden. Alleen had ik geen flauw benul hoe ik dat moest doen.
Onder andere vanuit deze verlieservaringen ben ik in 2017 gestart met de opleiding Verlieskunde Verborgen Verlies. Mijn deelname had twee doelen; ik wilde leren hoe ik mensen die worstelen met verlies en rouw kon bijstaan en kon coachen in de rouwarbeid die zij te verrichten hebben. Maar voorop stond dat ik zelf nog wel één en ander te doen had als het ging om het verrichten van rouwarbeid; noem het achterstallig onderhoud. De opleiding heeft mij laten zien dat ik, naast de verliezen waar ik me heel bewust van was, ook mijn ‘verborgen verliezen’ aan mocht kijken en daar mee aan de slag mocht. Juist mijn ‘verborgen verliezen’ bleken nogal richtinggevend in de manier waarop ik met andere verliezen om ging. Wat een waardevolle ontdekking. Mijn eigen proces heeft mij uiteindelijk gebracht dat ik anderen beter kan bijstaan in hun verlies- en rouwprocessen en op die manier bij kan dragen aan het vergroten van de veer- en draagkracht van mensen. Doel hiervan is dat zij professioneel inzetbaar zijn, blijven of weer inzetbaar worden. Waardoor ook zij kunnen doen wat ze graag doen en (weer) van betekenis kunnen zijn voor anderen. Daarnaast is het mijn missie om zorgprofessionals, hulpverleners en coaches te leren hoe zij anderen, de mensen waar zij mee werken, beter bij kunnen staan in verlies- en rouwprocessen. Binnen het Centrum voor Verborgen Verlies is voor mij alle ruimte om me daarvoor in te zetten. Dat doe ik dan ook met veel liefde en plezier. Hoe tof is het om bij te kunnen dragen aan de opleiding die 5 jaar geleden zoveel voor mijzelf betekend heeft. Voor mij is dat de kers op de taart!
